Μπροντζίνο

(il Bronzino, Μοντιτσέλι, Φλωρεντία 1503 – Φλωρεντία 1572).Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ιταλού ζωγράφου Άνιολο ντι Κόζιμο Tόρι (Agnolo di Cosimo Tori). Ο Μ. οδήγησε στις τελικές συνέπειες αφαίρεσης τη ζωγραφική σύνθεση της τελευταίας περιόδου του φλωρεντινού μανιερισμού. Μαθητής του Ραφαελίνο ντελ Γκάρμπο και κυρίως του Ποντόρμο, απομακρύνθηκε από τους δασκάλους του και από τους σύγχρονους επιγόνους του Ρόσο και ανέπτυξε μια ορθολογιστικότερη αντίληψη της μορφής και της εικόνας. Συνεργάτης του Παντόρμο στην Τσερτόζα της Βαλ ντ’ Έμα και στη διακόσμηση του παρεκκλησίου Καπόνι στη Σάντα Φελίτσιτα, αντέδρασε στον φανταστικό οξύ φωτισμό και στις κυματοειδείς γραμμές των συνθέσεων του Παντόρμο, με την απόλυτη ισορροπία των όγκων, των χρωμάτων και του φωτός των δικών του έργων. Από το 1530 εργάστηκε για τους δούκες του Ουρμπίνο και από το 1539 για τους Μεδίκους, οι οποίοι λίγο αργότερα του ανέθεσαν τις εργασίες του παρεκκλησίου της Ελεονώρας του Τολέδο στο Παλάτσο Βέκιο, που τελείωσαν πολλά χρόνια αργότερα. Για την οικογένεια Παντσιατίκι και για τους Μεδίκους ζωγράφισε τις ωραιότερες προσωπογραφίες του: περίφημες είναι οι προσωπογραφίες του Μπαρτολομέο και της Λουκρέτσια Παντσιατίκι και του Κόσιμου A’ των Μεδίκων στις Πινακοθήκες Ουφίτσι και Πίτι της Φλωρεντίας που παρά την επιτήδευση τους διακρίνονται για τη ζωντάνια και για τον αφηρημένο γεωμετρισμό των σχημάτων με τον οποίο συντίθεται και εξευγενίζεται η ψυχολογία των προσώπων. Με την ίδια αντίληψη είναι εκτελεσμένες και οι προσωπογραφίες του Στέφανο Κολόνα και του Τζανετίνο Ντόρια (1546-1548). Το 1548 ο Μ. γύρισε στη Φλωρεντία και ανέλαβε διάφορα έργα. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε για την εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, αλλά από τα προσχέδια που ετοίμασε, εκτελέστηκε μόνο η «Αποθέωση του Αγίου Λαυρεντίου» (1569). Προσωπογραφία του Γκουιντομπάλντο ντέλα Ρόβερε (1530), έργο του Ιταλού ζωγράφου Μπροντζίνο (Πινακοθήκη Πίτι, Φλωρεντία).